Hurufi Şiirler - Hilmi Yavuz

Hilmi Yavuz, hakkında pek çok şeyin söylendiği ve yazıldığı bir şair, bir entelektüeldir. Lakin Yavuz'u tanımlamak ve edebiyatımızdaki önemini kavramak için Türkiye'de sıklıkla alışık olduğumuz 'vehimler' üzerinden eleştirilere bakmadan -hatta kaçarak- , kendisinin şiirleri ve poetikası ile ilgilenmek zorundayız. Evet, Hilmi Yavuz, Türkiye ve Dünya ile ilgili önemli düşünceleri olan bir entelektüel ama her şeyden önce, o bir şair. Bu yazımda,Yavuz'un 'Hurufi Şiirler' isimli kitabından çok kısa söz etmek istedim.

'Hurufi Şiirler' kitabının bende 3. Baskısı var. Mor kapağı ile bana, Hilmi Yavuz'un 'erguvan' vurgularını çağrıştırdı doğrusu. Kitap, şairin belli ki üzerinde uzun uzadıya düşündüğü ve imgeleri gerek derinlik gerekse de biçem bakımından diğer kitaplarında olduğu gibi 'giz' olarak sunduğu bir yapıt olmuş. Bu anlamda kıymetli Yavuz'un Türk şiirinin önemli isimlerinden olduğunu söylemem gerekir. Kitap üç farklı bölümden oluşuyor. Bölümler; ''a,ş,k'' , ''elif & alfa; be & beta'' ve ''tâ, sîn, mîm'' olarak sıralanmış. Kitaptan bir güzel pasajı sizlerle paylaşarak yazımı bitirmek istiyorum;

''elif  & alfa; be & beta''


''
harfler
ve
kibrit

aşkları da yaktım, yalnızlığı da!
dumanına gel dedim, ateşine git!
sözlerin külü kaldı elimde
bir de gül, bir kibrit!

kimbilir hangisiydi yanmadı
eskidendi o süslü intiharlar
hilmi! gel akşama hüzün var!
bir de gül, bir kibrit!
durup da saysam da çoğu da bir'dir
şiirler da, da, da, şenlik ateşleridir
dizelerden yanık kokusu gelir
bir de harf, bir kibrit!
                                    '' sayfa:27