Havalar Bozuyor,Okuyun

Sonbahar bütün sarışınlığı ve son derece yılışık olan yağmurları ile geldi yine.Okulların bu dönemde açılıyor olması bana ayrıca bir sıkıntı katarken,önümüzdeki bir kaç hafta çok verimsiz geçecek gibi duruyor.Bozuk yol ve kaldırımlardaki su birikintileri,açık alanları olan mekanların artık vakit geçirmeye kapalı olması vb. durumlar insanın moralini bozuyor.Bu kadar kötü giden mevsim şartlarının yanı sıra iyi giden başlıca şeylerden birisi şüphesiz edebiyatın kendisi.Şu sıralar roman yerine öykü okumayı tercih ediyorum.Sebebini ilerleyen zamanlarda anlatırım.Öykü deyince sizin aklınıza kimler geliyor bilmiyorum ama benim aklıma Orhan Kemal ve Sait Faik geliyor.''Ekmek Kavgasını'' ilk okuyup bitirdiğim anı hatırlıyorum da;gerçekten bir kavga içinde olduğumuzu anlamıştım.İşçileri,patronları ve sıradan insanları o kadar güzel anlatmıştı ki...''Hayatımı yazsam roman olur...'' sözünü ''Bırakın ben yazarım'' dese haklı sayılırdı,bizi en iyi bize o anlatmıştı belkide.Sait Faik'e gelince;Onun eşsiz ''deniz'' tutkusu ve anlatımdaki gücü bir harikadır her zaman.''Semaver''i okurken fokurtu sesleri duyarsanız şaşırmayın.

Bu sıralar gerçekten en çok merak ettiğim şeylerden birisi ''Edebiyatın işe yararlılığı''.Toplum için mi sanat için mi?Gibi klişe sorular ile değil de reel manada gözüme çarpan işe yararlılığını arıyordum.Bulmam çok zor olmadı.Baktığınız zaman ''sanat'' ve ''spor''dan başka bir araya geldiğimiz hiç bir yer yok.Siyasi mitinglere bakarsanız sadeec aynı tarzda olan insanların bir araya geldiğini görürsünüz.Oysa bir sanat galerisine gidin.Ya da bir tiyatroya,bir filme ya da bir yazarın imza gününe.Her birinde gördüm ki;her türlü insan bir arada.Bir kitabı çok çeşitli siyasi ideolojiden ya da etnik kökenden insan alıp okuyor.Dışarıdan bakıldığı zaman belki siyah ile beyaz gibiler.Ama o kitabı ellerine aldıklarında belki aynı satırda gülüyor ya da ağlıyorlar.Bu MUHTEŞEM BİR ŞEY !